Η ηθική υπόσταση του ανθρώπου, έχει τη ρίζα της μέσα του. Μέσα μας, μέσα στον ίδιο τον εαυτό μας βρίσκεται η πηγή, από την οποία αντλείται η ηθικότητα και η αξιοπρέπειά μας.
Η μόρφωση, η πρόοδός μας ή η κατάκτηση της επιστήμης ή του πλούτου, η όξυνση της διάνοιάς μας, οι εξευγενίσεις των τρόπων της κοινωνικής συμπεριφοράς μας και ό,τι άλλο σχετικό, δεν είναι ικανές να κάνουν τον άνθρωπο ηθικό, καλό και αξιοπρεπή.
Αυτήν την εσωτερική ποιότητα μπορεί να την κατέχει κανείς, όσο αμόρφωτος και αγράμματος κι αν είναι και καμιά επιστήμη, καμιά γνώση, κανένα αξίωμα, κανένας υλικός πλούτος, κανένας νόμος δεν μπορεί να του την προσφέρει.
Ένας αμόρφωτος ανήθικος άνθρωπος, είναι, απλά, ανήθικος. Ένας κακός αγράμματος, είναι, απλά, κακός.
Ένας άνθρωπος μορφωμένος, αλλά ανήθικος και κακός, είναι επικίνδυνος, είναι τύραννος, είναι συμφορά, για τους άλλους ανθρώπους.Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι ικανός, γιά κάθε κακό.
Ο πονηρός, δεν είναι έξυπνος. Ο έξυπνος δεν χρειάζεται να είναι και δεν είναι πονηρός.